حذف بیولوژیکی و شیمیایی فسفر جهت تصفیه فاضلاب

در شرایطی که مقدار COD به شکل اسیدهای چرب فرار برای حذف بیولوژیکی فسفر به تنهایی فراهم نباشد از حذف بیولوژیکی – شیمیایی کمک می‌گیریم. برای حذف بیولوژیکی فسفر در تصفیه فاضلاب نیاز به وجود حداقل ۲۰ گرم COD به شکل اسیدهای چرب فرار به ازای هر گرم فسفر می‌باشد. در صورتی که این نسبت برقرار نباشد و مقدار اسیدهای چرب فرار کم باشد می‌توان از حذف بیولوژیکی شیمیایی در تصفیه فاضلاب استفاده نمود. در این روش تنها به حدود ۲ گرم COD به ازای هر گرم فسفر نیاز می‌باشد.

در این فرایند عمدتاً از مواد منعقد کننده برای حذف بخشی از فسفر کمک می‌گیریم. این مواد را می‌توان در نقاط مختلفی از تصفیه‌ فاضلاب اضافه نمود لیکن در هر حال باید مراقب اثر نامطلوب این مواد روی فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی علی‌الخصوص باکتری‌های نیترات‌ساز در فرایند نیتریفیکاسیون بود زیرا به تغییرات محیطی بسیار حساس می‌باشند. برای جلوگیری از بروز این مشکل به جای استفاده در خط (in-Line) از مواد منعقد کننده می‌توان از آن‌ها به صورت خارج از خط (off – Line) یا در جریان کناری در فرایند فستریپ استفاده نمود. دیاگرام فرایند. به طور شماتیک در شکل نشان داده شده است.

در روش حذف بیولوژیکی و شیمیایی فسفر جهت تصفیه فاضلاب، فاضلاب خام حاوی فسفر وارد مخزن هوادهی می‌شود. همچنین لجن برگشتی از مخزن بی‌هوازی و لجن برگشتی از مخزن ته‌نشینی ثانویه نیز به این مخزن برگشت داده می‌شوند. از آنجا که در مخزن بی‌هوازی به اندازه کافی اسیدهای چرب فرار یه مخزن اضافه می‌گردد باکتری‌ها برای جذب و ذخیره سازی مواد غذایی اقدام به مصرف پلیفسفات و آزادسازی ارتوفسفات می‌نمایند. لذا لجن برگشتی از این مخزن حاوی مقدار قابل توجهی فسفات است. لجناب این مخزن به واحد شیمیایی منتقل و توسط ته‌نشینی شیمیایی فسفر موجود در آن رسوب و حذف می‌گردد.

لجن برگشتی وارد مخزن هوادهی شده و در ناحیه هوازی باکتری‌ها برای مصرف مواد ذخیره شده و تبدیل آن‌ها به ذخیره انرژی اقدام به جذب فسفر و تولید جرم بیولوژیکی جدید می‌نمایند. جرم بیولوژیکی تولید شده در مخزن ته‌نشینی ثانویه و ته‌نشین می‌گردد.

بخشی از این لجن وارد سیستم بی هوازی و بخشی دیگر به طور مستقیم برگشت داده می‌شود. علت این که کل لجن برگشتی از واحد بی‌هوازی عبور نمی‌کند. این است که برای حذف فسفر جمعیت باکتری‌های تجمع دهنده فسفر (PAOs) باید فقط بین ۲ تا ۳ درصد جمعیت میکروبی باشد لذا برای تولید چنین جمعیتی به یک راکتور کوچک و در نتیجه مصرف مقدار کمی مواد شیمیایی (VFAs) نیاز است و بدین ترتیب سیستم بهینه و هزینه‌ها کاهش می‌یابد.